เมื่อตั้งคำถามแบบนี้เรามักคิดถึงผลจากการกระทำต่อตัวเราว่าคุ้มค่าหรือไม่ แค่ไหน อย่างไร?
หากไม่คุ้มค่าก็ไม่จำเป็นต้องทำอะไรทั้งนั้น แต่หากได้ลองคิดว่าคุ้มค่าหลายคนก็ยอมจะทำ แม้ในบางสิ่งไม่เคยทำมาก่อน หรือไม่คิดที่จะยอมทำด้วยซ้ำไป
หลายคนโชคดีที่หลายอย่าง หลายครั้งมีโอกาสได้ทำเพื่อผลที่คุ้มค่าหรือไม่คุ้มค่าแต่ก็ได้ลองทำเพื่อที่จะได้มาในผลที่ตามมา
แต่มีบางอย่างที่ไม่ว่าเราจะอะไรเพื่อที่จะแลกก็ตาม ก็ไม่สามารถแลกคืนกลับมาได้ ไม่ว่าจะเป็นใคร มีเงินมากแค่ไหน เป็นที่รักหรือรังเกียจของใครบ้าง
เมื่อถึงเวลา การกระทำใดๆก็จะไม่มีค่า เมื่อสิ่งที่คุณได้ทำไม่สามารถส่งไปถึงที่ที่คุณต้องการได้ ไม่ว่าคุณจะคิดถึงใครมากแค่ไหน หากเค้าไม่รู้มันก็ไม่มีค่าสำหรับเค้า
กว่าจะรู้ว่าขาดไม่ได้ก็เสียไปซะแล้ว เรามักเป็นแบบนี้กันอยู่เสมอ ตอนมีอยู่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าขาดไม่ได้ แต่พอตอนที่ไม่มีกลับโหยหา ตอนที่ตามองเห็นก็ไม่เข้าใจว่าหากไม่มีตาจะเป็นอย่างไร ตอนที่มีขาที่เดินไปไหนก็ได้ก็ไม่ทันได้คิดว่าหากไม่มีขาจะเป็นอย่างไร จนกระทั่งเกิดสิ่งที่ไม่ได้คาดหมาย กว่าจะรู้ตัวก็สายไปเสียแล้ว
เมื่อเร็วๆนี้ที่ผ่านมาผมเสียคนที่ผมรักไปอย่างไม่มีวันกลับ ในตอนแรกผมแทบไม่อยากจะเชื่อด้วยซ้ำว่าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นจริงๆ ขนาดงานศพวันแรกผมยังเผลอคิดในหัวว่าได้ยินเสียงน้าตัวเอง แต่พอหันไปกลับเป็นน้าอีกคนและทันทีที่คิดได้ก็ใจหาย แบบนี้หล่ะมั้งความรู้สึกใจหาย ที่หลายๆคนที่พูดกัน มารู้ลึกซึ้งก็คราวนี้ว่า ใครบางคนที่เรารู้จัก เรารัก พอรู้ว่าจะไม่มีเค้าอยู่อีกแล้ว มันอธิบายไม่ถูกเหมือนกันนะ ภาพความทรงจำของเค้าที่อยู่ในหัวมันกลับมาอีกครั้งในหัว วนกลับไปกลับมา เสียงของเค้าก็ยังจำได้ จำได้ว่าเจอมุกตลกๆเค้าจะหัวเราะยังไง จำยิ้มแหยๆของเค้าได้
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ทำให้มีคำถามเกิดขึ้นในใจทันทีว่า ใครจะเป็นคนต่อไป… แค่ลองคิดก็รู้ทันทีว่ายังไม่พร้อมที่จะให้ใครจากไปทั้งนั้น แต่ก็ต้องย้ำตัวเองบ่อยๆว่านี่แหละธรรมชาติ มีเกิดก็ต้องมีตาย ธรรมชาติไม่เคยบิดพริ้ว ยังไม่ได้ทำอะไรก็คงต้องรีบแล้วแหละ ไม่อยากเสียใจแบบนี้อีก
จะทำทุกอย่างเพื่อจะได้ไม่เสียใจแบบนี้อีก
