กลับบ้านรอบนี้ หน้าฝนพอดี มองไปทางไหนก็ดขียวชะอุ่มสบายตาไม่อึดอัด ไม่มีเสียงแตรรถบีบไล่กันที่แยกไฟแดง ไม่มีควันรถให้คอยหลบ ผู้คนก็น้อย ชีวิตไม่เร่งรีบ

ตอนนี้ท้องฟ้ามืดครึ้ม สายฝนตกลงมาปรอยๆเป็นละออง ทำให้อากาศเย็นไม่ต้องเปิดแอร์ให้ผิวแห้ง รู้สึกผ่อนคลายมากๆ เหมือนกับตอนนี้เราไม่จำเป็นต้องมีเรื่องที่ต้องรีบทำ ค่อยๆปล่อยให้เวลาผ่านไปพน้อมกับสนุกความความคิดในหัวที่วิ่งเข้ามาเรื่อยๆ
ให้สายตาได้พักผ่อนกับพื้นที่สีเขียว

ง่วงก็นอน หิวก็กิน

ชีวิต…จะเอาอะไรกันนักกันหนา…มันก็เท่านี้เอง