อันคนเราหญิงชายทั้งหลายแหล่?ต่างมีดีมีแย่อยู่พอๆ กัน

ถึงเมื่อคราวแรกเจอกันมักหวานชื่น?ต่างหยิบยื่นความดีให้แก่กัน

ผมเป็นสุภาพบุรุษนะครับ?ฉันเป็นสุภาพสตรีค่ะ

ผมไม่กินเหล้าไม่สูบยานะ?ฉันก็ไม่ยุ่งไม่ขี้บ่น

วันเวลาผันไปช่างหวานชื่น?ต่างหยิบยื่นไมตรีดีต่อกัน

ความรักความงดงามช่างยิ่งใหญ่?จึงตกลงปลงใจไปแต่งงานกัน

ผมยังกลับบ้านตรงเวลานะ?ฉันเป็นแม่บ้านที่ดีค่ะ

ผมให้เงินเดือนคุณหมดเลยนะ?ฉันจะใช้สอยอย่างประหยัดค่ะ

วันเวลาผันไปแหมชักเบื่อ?ต่างไม่เหลือสิ่งดีมาอวดกัน

ต่างคนต่างเริ่มทําในสิ่งใหม่?เริ่มกระทําตามใจที่ต้องการ

ผมไปกินเหล้ากับเพื่อนมานะ?ฉันไปงานเสี้ยงที่ทํางานย่ะ

ผมเหลือเงินให้คุณแค่นี้พอนะ?ฉันก็มีภาระใช้มากกว่าเก่า

ยามเมื่อความอดทนถึงที่สุด?จึงต้องหยุดไว้ตรงเลิกรากัน

มันจึงเป็นผลงานที่แสนห่วย?คนที่ซวยก็คือตัวลูกน้อย