อันคนเราหญิงชายทั้งหลายแหล่?ต่างมีดีมีแย่อยู่พอๆ กัน
ถึงเมื่อคราวแรกเจอกันมักหวานชื่น?ต่างหยิบยื่นความดีให้แก่กัน
ผมเป็นสุภาพบุรุษนะครับ?ฉันเป็นสุภาพสตรีค่ะ
ผมไม่กินเหล้าไม่สูบยานะ?ฉันก็ไม่ยุ่งไม่ขี้บ่น
วันเวลาผันไปช่างหวานชื่น?ต่างหยิบยื่นไมตรีดีต่อกัน
ความรักความงดงามช่างยิ่งใหญ่?จึงตกลงปลงใจไปแต่งงานกัน
ผมยังกลับบ้านตรงเวลานะ?ฉันเป็นแม่บ้านที่ดีค่ะ
ผมให้เงินเดือนคุณหมดเลยนะ?ฉันจะใช้สอยอย่างประหยัดค่ะ
วันเวลาผันไปแหมชักเบื่อ?ต่างไม่เหลือสิ่งดีมาอวดกัน
ต่างคนต่างเริ่มทําในสิ่งใหม่?เริ่มกระทําตามใจที่ต้องการ
ผมไปกินเหล้ากับเพื่อนมานะ?ฉันไปงานเสี้ยงที่ทํางานย่ะ
ผมเหลือเงินให้คุณแค่นี้พอนะ?ฉันก็มีภาระใช้มากกว่าเก่า
ยามเมื่อความอดทนถึงที่สุด?จึงต้องหยุดไว้ตรงเลิกรากัน
มันจึงเป็นผลงานที่แสนห่วย?คนที่ซวยก็คือตัวลูกน้อย