“แด่ผู้อันเป็นที่รัก และการจากลาชั่วนิรันดร์ อันเป็นจุดหมายของสรรพมนุษย์”

คำร้อง สุทธิชัย อนัมบุตร /สมศักดิ์ วิรุฬผล /ทำนอง สิทธิพร ศรีสง่า

อกเอ๋ยเคยชมเคยชิดเคยเชยเคยใกล้
ครั้นก่อนแต่ไรฝากหัวใจเฝ้ารักรำพัน
ถิ่นสุขสันต์ดังวิมาณหนือคำจำนรรจ์
ร่มสวรรค์ดั่งฟ้านั้นเสกสรรประทาน

ยามนี้จำไกลดวงใจของฉันหมองไหม้
แสนเศร้าฤทัยสุดหักใจหลงรักไม่คลาย
แต่ก่อนนั้นความสัมพันธ์เคยแนบแอบกาย
หักใจไม่วายอยากเยี่ยมกรายหายเศร้าระทม

มอดินแดงยามนี้คืนนี้เดี๋ยวนี้คงเศร้า
ทุกค่ำเช้าแสนปวดร้าวเมื่อเราจากกัน
ครั้งก่อนเคยภักดิ์ร่วมใจรักร่วมใจกัน
เคยร่วมฝันเพื่อสร้างสรรค์สวรรค์แดนดิน

ขื่นขมตรอมตรมระทมยังหวนรำพึง
ครั้งหนึ่งเคยตรึงเคยคะนึงซาบซึ้งวิญญา
ร่มกาลพฤกษ์เฝ้าแต่นึกไม่หวนคืนมา
แสนเศร้าอุราสุดปรารถนาใฝ่หามาชม

สิ่งหนึ่งที่พี่ได้แสดงให้น้องเห็นอยู่เสมอคือ การใช้ชีวิตให้สนุกและมีความสุขอย่างที่เราต้องการ