เราพยายามแบ่งแยกผู้คน เราหาความต่างด้านแย่ๆในตัวคนอื่น
จริงเคยได้ดู TED และติดตาม มาพอควร และคราวนี้ โอกาสประจวบเหมาะ เลยมานั่งดูแล้วคิดตามหน่อยว่า หลังจากเราดูแล้ว เราได้อะไรบ้าง
โปรดเรียกฉันด้วยนามอันแท้จริง | นิติ ชัยชิตาทร
เฮ้ย ป๋อมแป๋ม ไม่ได้มาเล่นๆ แต่คือ มีประเด็นให้ฉุกคิดได้ดีเลย ใหญ่ๆเลยคือ การแปะป้ายคนอื่น จากตัวเราเอง
เราพยายามแบ่งแยกผู้คน เราหาความต่างด้านแย่ๆในตัวคนอื่น
เราไม่จำเป็นต้องมองเค้าเพียงจากสิ่งที่เราเห็นหรือรับรู้ เพราะสิ่งที่เรารู้จักอาจจะไม่ใช่ทั้งหมด พอช่วงที่พูดมาถึงประเด็นตรงนี้ เฮ้ย เราว่าน่าสนใจ
เราเริ่มพิจารณาว่าจริงๆแล้วเราเป็นใครวะ?
คนอื่นเค้ารู้จักเราอย่างไร?
ใช่แบบเดียวกันกับที่เราต้องการหรือเปล่า?
คำถามมากมายผุดออกมามากมาย
สรุปแล้วเป็นคนอย่างไรกันแน่วะเนี่ย?
คำถามนี่คงตอบทันทีไม่ได้ เพราะอาจจะต้องใช้เวลาค่อยๆหาคำตอบ และสำรวจตัวเองอีกที เพราะแต่ก่อนเคยแปะป้ายให้ตัวเองไว้อีกแบบ แต่ณ วันนี้ลองคิดๆดูแล้ว เรามมาไกลเหลือเกิน เราแตกต่างจากวันนี้ เรียกว่าโตขึ้นได้มั้ย? อันนี้ก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ เราเข้าใจอะไรหลายอย่างมากขึ้น ทำให้การรับรู้และการแสดงออกต่อสิ่งนั้นๆ ก็เปลี่ยนไป ทั้งทางบวก และทางลบ ทั้งเพิ่มขึ้น และลดลง
เราเคยบอกว่าเราเป็นคนแบบหนึ่ง แต่พอมาถึงจุดหนึ่งเราเข้าใจว่าเราไม่ใช่คนแบบนั้น
แต่ก่อน เราไม่ใช่คนพูดเก่ง แต่เราต้องพูดให้เก่ง เพราะ ไม่งั้นจะไม่มีใครฟังเรา สมัยเรียนประถมถูกเพื่อนแกล้งบ่อยๆ ตอนนั้นยังเด็ก ยังไม่ค่อยเข้าใจอะไรมาก อีกทั้งเมื่อสมัยนั้น เราเข้าเรียนเร็วกว่าเพื่อนๆ 2 ปี ทำให้เราเด็กกว่าเพื่อนๆที่เข้าเรียนตามเกณฑ์ 2 ปีเหมือนกัน ตอนนั้นมันไม่รู้สึกนะ เพราะเด็ก แต่พอโตมาแล้วได้ลองคิด เลยคิดว่า ด้วยอายุด้วย และพัฒนาการของเราไม่ทันเค้าด้วยส่วนหนึ่ง เหมือนเรา U16 ไปเตะบอลกับ U19 ทำให้เมื่อทางกายภาพเราเป็นรองแล้วเราก็เลยหาอะไรมาทดแทน คือตัวต่อตัวเราสู้ใครไม่ได้อยู่แล้ว เราเลยใช้วิธีอาละวาด จำได้ว่าเคยเอานมโรงเรียนที่เค้าเอาไว้แจกนักเรียน 1 แพค 6 กล่อง เอามาทุ่มใส่พื้นหน้าห้องเรียน ชั้น 4 แตกกระจาย เพราะเพียงต้องการให้คนที่จะมาแกล้งเรารู้ว่า กูเอาจริงนะ กูมีพลัง นะ แต่ท้ายที่สุดก็เหมือนทั้งเราและเพื่อนก็เรียนรู้ไปพร้อมกันว่า วิธีการนี้ ไม่ได้ผล
ตอนนี้ไม่ได้โกรธเคืองเพื่อนๆ สมัยนั้นเลยนะ เข้าใจ เพราะว่าเป็นเด็ก สิ่งเร้าให้กระทำอะไรใดๆมันไม่ได้ผ่านกระบวนการคิดมากมายเหมือนผู้ใหญ่ เพราะขนาดผู้ใหญ่ ยังทำอะไร โง่ๆ หลายต่อหลายครั้งได้เลย
เรายังทำอะไรอีกหลายๆอย่างที่ พยายามทำตัวเองให้ มีพื้นที่ได้บอกว่า เราเป็นใครเสมอ ไม่ใช่อยากโดดเด่นหรืออะไร แต่เราอยากมีตัวตนที่ไม่ใช่แค่ให้มองเห็น แต่เราไม่ต้องการถูกมองข้าม
เราไม่ชอบคนที่บอกว่าเพราะ นายเอ เป็น คนแบบนั้น จึงทำแบบนั้น ทั้งๆที่ยังไม่รู้รอบด้านด้วยซ้ำว่าเค้าเป็นใคร และรู้สึกอย่างไรจากการตัดสินและบอกว่าเค้าเป็นคนแบบนั้น
จบ
