เริ่มต้นปีด้วยความเจ็บป่วย กรุงเทพ เต็มไปด้วย PM 2.5 แสบหูแสบตาไปหมด ไหนจะไข้หวัดโคโรน่า สายพันธ์ใหม่อีก ก็รู้ๆกันอยู่ว่าคุณภาพชีวิตกรุงเทพ มันไม่ได้สูงขนาดนั้น แล้วรัฐบาลเนี่ยก็แทบพึ่งพาอะไรไม่ได้เลย

ภาพรวมคือแย่นะ คือรู้สึกลำพังเอาชีวิตให้รอดในแต่ละวันละเดือนก็ยากแล้ว แล้วปัญหาสุขภาพพวกนี้ เราต้องมาแบกรับ คอยระวังเพิ่มอีก 

สิ่งที่พอจะทำให้มีความสุขขึ้นมาบ้างคือ การได้ค้นพบว่ามีร้านกับข้าวร้านนึงอร่อยมาก อยู่ใกล้ๆที่พัก

พูดถึงความสุข เราค้นพบว่าความสุขของเราบางที มันเลี่ยงไม่ได้ที่ต้องผูกไว้กับคนอื่น เราเข้าใจแล้วว่า ทำไมปู่ย่าตายาย เค้ามีความสุขยังไงเวลามอง

แล้วรู้สึกว่าช่วงนี้ได้เรียนรู้ อะไรใหม่ๆ เยอะเลย หลายอย่างเคยได้ยินคนพูด วันนี้ได้เรียนรู้ด้วยตัวเอง ก็เข้าใจโลกมากขึ้น