คราวนี้ไปหาหมอ เช่นเคย เหมือนทุกอย่างเป็นไปด้วยดี มั่นใจว่าทุกอย่างต้องออกมาดี เพราะช่วงนี้เราออกกำลังกายด้วยการวิ่ง แม้จะไม่ทุกวันแต่ก็น่าจะพอช่วยอะไรได้บ้าง
เมื่อไปถึงโรงพยาบาล อย่างแรกที่ตกใจคือ น้ำหนัก 59.1 กก. เฮ้ย น้ำหนักขึ้น ปกติจะอยู่ราวๆ 54-56 นี่น้ำหนักพอๆกับช่วงที่เราแพ้ยาเลยแฮะ แต่มันต่างกันตรงที่ตอนที่เราแพ้ยา เราจะรู้สึก อึดอัดกับร่างกาย เหมือนตัวเราเป็นลูกโป่งที่มีลมมากเกินไป แต่ตอนนี้ต่างกันตรงที่แม้น้ำหนักเยอะขึ้นแต่เรายังรู้สึกคล่องตัวเหมือนเดิม แต่ก็แอบสงสัยว่าเพราะอายุด้วยรึเปล่า เพราะเมื่อคนเราอายุมากขึ้น ระบบเผาพลาญที่เคยดีเยี่ยมก็ต้องเสื่อมสภาพไปตามกาลเวลา งั้นรอูนัดคราวหน้าน้ำหนักจะเป็นไง
และเมื่อถึงเวลาก็เข้าไปพบหมอเช่นเคย เจอหน้าปุ๊บหมอถามเลยว่า ปวด เมื่อย ตึง ตรงไหนหรือเปล่า ตื่นนอนมีอาการมั้ย? ได้ใช้ยาแก้ปวดรึเปล่า
แน่นอนเราตอบว่าไม่มี แต่เมื่อยนิดๆจากการออกกำลังกายในช่วงนี้
พอหมอได้ยิน
หมอ: ออกกำลังกายแบบไหน
เรา: แล่น(ภาษาฝรั่งเศส แปลว่า วิ่ง)
หมอ: วิ่งไกลแค่ไหน
เรา: ประมาณ 4 กิโลต่อครั้ง
หมอ: อย่าหักโหมเกินไปนะ เพราะหมอพบว่าผลตรวจเลือดมีการอักเสบ
เรา: ฉิบหาย//คิดในใจ
หมอ: งั้นยังไม่ลดยานะ
คือ อุตส่าห์ไปออกกำลังกาย หวังว่าอาการจะดีขึ้น ดั๊นนนน อักเสบอีก
ซึ่งๆจริงๆแล้วเราก็รู้สึกแหละ ว่าตอนวิ่งเรารู้สึกเจ็บนิดๆ แต่เราคิดว่าอาจจะเพราะกล้ามเนื้อมันไม่ออกกกำลังกายนานเลยมีอาการ ที่ไหนได้ “อาการกำเริบ”
“กินยาวนไปค่ะ” คือเสียงหมอที่อยู่ในหัว
และอีกเรื่องที่สงสัย เป็นมาสองครั้งแล้วก็คือคิวรับยา ไม่เข้าใจว่าทำไมเวลาจะถึงคิวเรา คิวจะถูกข้ามไปทุกครั้ง เช่นสมมุติว่าเราคิว 7 เลขก็รันมา 1 2 3 แล้วก็หยุดใช่ป่ะ รอบต่อไปก็เรียกอีก 4 5 6 แล้วก็หยุด เราเห็นปุ๊ปด้วยความที่อยากเร็วไง ไปยืนรอก่อนเค้าเรียกที่หน้าช่องยา พอคิวขึ้น 8 9 10 เอ้าาาา คือไรวะ??? คือคนเรียกคิว คือข้ามคิวไปนี่ไม่ใช่ประเด็นนะ ประเด็นคือ โรงพยาบาลคนมันเยอะไง พอเราลุกมารอ พอไม่ใช่คิวจะกลับไปที่ก็ไม่ได้แล้วไง มีคนนั่งไปแล้วไรงี้ ไม่ใช่ว่าเสียสละไม่ได้นะ แต่คือมันเสียใจ…. ฟิวแบบ กลับตัวก็ไม่ได้ จะเดินต่อไปก็ไปไม่ไหว (เพลงมา…? ? ? ? ? ? ? ? ? ?)
